“Onze jongste zoon heeft een mentale beperking, hoe geef ik ook zijn broer voldoende aandacht?”
“Onze jongste zoon (4 intussen) werd geboren met een zware mentale beperking. Hij is afhankelijk van veel zorg. Hij is ook erg beweeglijk waardoor onze ogen bijna continu op hem gericht moeten zijn om te weerhouden dat hij zich kwetst of dat het huis wordt geruïneerd. We maken ons echter zorgen naar zijn broer toe, onze 6-jarige zoon. De vele aandacht die noodgedwongen naar de jongste gaat, gaat voor een groot stuk ten koste van de oudste. Vaak hebben we hier schuldgevoelens over en ook angst welke de prijs zal zijn naar onze relatie toe, later. Hoe zorgen we voor een voldoende gevoel van gelijkheid tussen onze kinderen?”
Beste ouder,
Een kind met een beperking vraagt heel wat extra tijd en zorg, wat je kostbare ruimte ontneemt om aan je andere kinderen te besteden. Vaak worstelen ouders dan met schuldgevoelens, want ze voelen zich tekortschieten tegenover hen. Maar, de situatie is nu eenmaal zoals ze is en schuldgevoelens helpen je kinderen en jullie zelf niet vooruit, want je doet uiteindelijk wat je kunt binnen de gegeven omstandigheden. De hoofdzaak is hoe jullie hier als ouders mee omgaan en belangrijk daarbij is om oog te hebben voor je kind in hoe het zich ‘als broer van’ voelt.
Je zoon is 6, een leeftijd waar kinderen al wat meer contact hebben met de wereld om zich heen. Ze reageren minder impulsief dan toen ze jonger waren en ze kunnen zich al wat beter in de andere verplaatsen. Daarom is het goed om over de vele zorg die zijn broer nodig heeft en de verminderde tijd die er daardoor voor hem overblijft te communiceren. Zo kan hij voelen dat jullie je hiervan wel degelijk bewust zijn en dat hij er evenveel mag zijn als zijn zorgenbroertje. Op die manier blijft zijn zelfbeeld gezond staande.
Kunnen de lasten af en toe eens worden overgedragen aan familie of vrienden? Want het is ook goed om regelmatig een doe-ding of uitstapjes zonder kleine broer te maken, zodat het potje aandacht eens onverdeeld en helemaal op hem gericht kan zijn. Die exclusieve aandacht, op zijn ritme en tempo, en eens niet op dat van zijn sterk aanwezige broertje, is af en toe eens nodig. En ook voor jullie zou dat vast wel eens deugddoend kunnen zijn!