Elke maand schotelen we je een verse opvoedingsvraag mét antwoord voor. In december: de vraag van papa Raf* over zijn tieners.
“De band met mijn oudste dochter staat onder druk, ze verzwijgt zaken en liegt tegen ons”
Hallo,
Ik ben papa van 2 dochters (13 en 15) en een pluszoon van 15.
De band met mijn oudste dochter staat onder druk. Ze verzwijgt of liegt over zaken, maakt ruzie met ons als ze niet akkoord is, is steeds vaker opstandig… Toch vinden we het belangrijk dat ze zich aan de regels houdt en ons voldoende in vertrouwen neemt. Ik vind het soms moeilijk om mijn grens aan te houden, en durf al eens toegeven door haar bijvoorbeeld toch nog een halfuur langer bij vriendinnen te laten of extra zakgeld te geven. Maar eigenlijk zou ik op dat moment liever hebben dat ze naar huis komt of een weekendwerkje zoekt.
Als ik bij mijn ouders kom, krijg ik de opmerking dat het in hun tijd niet waar zou geweest zijn. Soms denk ik ook wel dat ik wat strenger mag zijn, maar ik wil ook respect hebben voor haar gevoel op dat moment. Ook met mijn vrouw heb ik soms discussie hierover. Ik lees en hoor veel over hoe belangrijk het is dat pubers vrijheid krijgen en dat je ontvankelijk blijft voor hun emoties. Ik wil niks missen en haar die emotionele zorg geven. Anderzijds merk ik dat ik ook wel over mijn eigen grens laat gaan als ik haar veel vrijheid geef of meega in haar verhaal. Al die opvoedingsvisies waar ik mee geconfronteerd word, in de familie, op sociale media, in de actualiteit… brengen me vaak in de war. Ze doen me dan weer te soft, en dan weer te streng voelen. Hoe ga ik hiermee om? Het maakt me onzeker als papa.
Groeten,
Raf
Beste Raf,
Familie, sociale media, actualiteit: ze staan allemaal klaar met hun mening. Er is al veel (tegenstrijdige) inkt gevloeid over het thema “opvoeding”. Waar anderen op dat moment vaak geen rekening mee houden, is dat ieder gezin iets uniek is. Zij kunnen niet altijd inschatten wat de waarden, normen, noden en bovenal mogelijkheden van jou, jouw partner en jullie kinderen zijn.
Wat ouder zijn vooral is, is durven je buikgevoel volgen en balanceren. Evenwicht tussen grenzen aangeven en loslaten. Evenwicht tussen wat werkt voor nu en wat werkt op lange termijn. Evenwicht tussen wat heeft je kind nodig en wat heb jij als mens nodig. We kunnen blijven doorgaan. Vergelijk het met koorddansen. Dat vraagt oefening. Het lukt niet van de ene dag op de andere. Opvoeden is niet anders. Af en toe vallen we eens. Dat hoort erbij, en is helemaal oké! “Fouten” maken mag, zelfs voor ouders. Het zorgt er mee voor dat ook je pubers fouten mogen maken. Het neemt zoveel druk weg, bij jezelf en bij je kinderen. Het belangrijkste is: wat leerde je eruit? Hoe wil je het de volgende keer doen? En het spreekwoord klopt, kiezen is inderdaad verliezen.
Je zal niet altijd voldoen aan alle noden van je gezin, laat staan de mensen daarbuiten. Dat is menselijk en eigen aan kinderen opvoeden. Het is begrijpelijk dat je het tegendeel wilt. Je wilt het beste, zeker voor je kinderen. Alleen, niemand is perfect. Maak het voor jezelf niet te complex, je kan enkel je best doen! En je eigen grenzen bewaken is belangrijk. Sta vooral stil bij wat voor jou prioriteit heeft (vooraf of op dat moment zelf): is het die vrijheid, of is het ‘houden aan de afspraak’? Welke nood is het hoogst? Hoe kan jij op dat moment een goede ouder zijn? Los van anderen hun mening en visie.
Bij het koorddansen is het ook belangrijk om een opvangnet te hebben. Wie of wat kan dat voor jou zijn? Waar vind jij praktische, emotionele, informatieve ondersteuning als het nodig is? De perfecte opvoeding bestaat namelijk niet. Onzekerheden en twijfels horen erbij. Weet dat je altijd bij de Opvoedingslijn terecht kan. We bieden je graag een luisterend oor!
* schuilnaam
* de foto is een stockfoto
