“Mijn dochter van 6 jaar wil geen huiswerk maken. Wat kan ik doen om haar te motiveren zonder ruzie te maken?”
“Wanneer mijn dochter van 6 jaar thuiskomt van school, weigert ze om haar huiswerk te maken. Ik verlies mijn geduld en dit leidt vaak tot ruzie. Wat kan ik doen om haar toch aan het huiswerk te krijgen zonder ruzie te maken?”
De vrijwilliger erkent het gevoel van mama: “dat moet heel lastig en vermoeiend zijn op dat moment”. Er volgen enkele vragen om een beter zicht te krijgen op de situatie, zoals hoe dochter zich voelt op school, hoe de band met haar leerkracht is, … Daaruit blijkt dat ze soms moeite heeft met de drukte in de klas.
De vrijwilliger praat met mama verder over het gevoel van drukte dat de dochter ervaart: hoe merkt mama thuis op dat ze daar last van heeft? Welke signalen geeft haar dochter? De vrijwilliger geeft mama erkenning voor het feit dat ze deze signalen kan oppikken. Het gesprek gaat verder: over prikkelverwerking, wat mama nu al doet wanneer ze deze signalen opmerkt, wat de effecten zijn op de andere gezinsleden, enzovoort. De vrijwilliger vraagt of mama de overprikkeling bij haar dochter ook in andere situaties ziet terugkeren.
Daarna wordt er teruggegaan naar de vraag rond het huiswerk: is de weerstand er elke keer en is die telkens even groot? Mama komt op het idee om haar dochter te vragen waarom het in het begin van de week vaak moeilijker lijkt. Er wordt ook gevraagd naar de visie van papa op deze situatie. Papa heeft hier een andere mening over, het gesprek gaat nu over hoe mama met deze verschillen omgaat, als mede-ouder en als partner, hoe ze zich daarbij voelt, wat voor haar belangrijk is, en hoe ze hierover communiceert.
Mama vertelt dat ze zich vaak eenzaam voelt in het ouderschap. De vrijwilliger vertelt hoe krachtig en moedig ze het vindt dat mama dat kan vertellen, en geeft erkenning voor hoe uitdagend het ouderschap soms kan zijn.
De vrijwilliger bevraagt of er nog andere mensen zijn waarmee mama kan praten. Hoe kijkt mama naar de quote “it takes a village to raise a child”? Mama neemt zich voor om haar vriendinnen uit te nodigen voor een babbelavond.
Het gesprek wordt afgesloten met de vraag of mama nog vragen of bedenkingen heeft, en met de boodschap dat ze steeds opnieuw contact mag opnemen als ze de nood voelt
